Profilaktycznie warto udać się do neurologa zaraz po porodzie w przypadku ciąży, która była zagrożona, ciąży mnogiej lub której rozwiązanie było przedwcześnie albo odbyło się za pomocą cesarskiego cięcia. Do neurologa trzeba pójść z niemowlakiem, jeżeli jego mama przeszła w ciąży jakieś infekcje lub choroby wirusowe.
Jakie objawy u dziecka powinny cię zaniepokoić i skłonić do wizyty u neurologa?
Dzieci:
- nieprawidłowe napięcie mięśni, wiotkość albo nadmierne napięcie,
- asymetria ciała,
- prężenie i wyginanie ciała podczas leżenia,
- zaciskanie pięści i chowanie kciuka,
- częste kolki,
- wymioty, bóle brzucha,
- zaburzenia odżywiania- problemy z jedzeniem, nadmierny apetyt lub jadłowstręt,
- niepokojący płacz, niespodziewany, napadowy
- brak kontaktu wzrokowego, brak zainteresowania otoczeniem,
- drżenie ciała,
- napady lękowe,
- zaburzenia ruchowe,
- problemy z widzeniem, słuchem, węchem, czuciem,
- bóle głowy,
- problemy z pamięcią i koncentracją, kłopoty w nauce,
- tiki nerwowe
- zachowania trudne (nadmierna agresja, autoagresja),
- lęki,
- zaburzenia nastroju,
- izolacja od rówieśników, brak umiejętności zabawy z rówieśnikami adekwatnej do wieku,
- moczenie nocne,
- zmienność nastroju
- nadaktywność,
- zaburzenia zachowania,
- nagły regres w umiejętnościach np. zaprzestanie mówienia, kontaktu,
- nienawiązywanie kontaktu wzrokowego podczas rozmowy,
- zaburzenia snu,
Młodzież:
- Bóle głowy
- trudności z koncentracją uwagi,
- zmienny lub obniżony nastrój,
- lęki (pojawiające się niespodziewanie bez wyraźnej przyczyny od dużej intensyfikacji),
- izolowanie się od rówieśników,
- zaburzenia odżywiania,
- zachowania agresywne, autoagresywne,
- zaburzenia zachowania,
- samookaleczenia,
- zaburzenia snu np. bezsenność, trudności z zaśnięciem,
- częste wchodzenie w konflikty rówieśnicze,
Dorośli:
- napadowe powtarzające się bóle głowy i twarzy, których przyczyną nie jest uraz głowy;
- bóle kończyn, szyi i karku o niewielkim nasileniu lub utrzymujące się dłuższy czas;
- drżenie rąk;
- ruchy mimowolne (np. tiki nerwowe);
- osłabienie mięśni;
- zawroty głowy;
- zaburzenia snu niezwiązane bezpośrednio ze stresem;
- drętwienie i mrowienie różnych części ciała;
- zaburzenia pamięci i myślenia narastające w ciągu miesięcy i lat;
- napadowe zaburzenia zmysłów i równowagi pojawiające się co jakiś czas
- chodzi przede wszystkim o problemy neurologiczne, które rozwijają się systematycznie, w wolnym tempie. Nie stanowią one raczej poważnego zagrożenia, którym należy zająć się natychmiast, co nie oznacza oczywiście, że można je całkowicie zbagatelizować.