Kiedy warto zgłosić się do neurologa?

Profilaktycznie warto udać się do neurologa zaraz po porodzie w przypadku ciąży, która była zagrożona, ciąży mnogiej lub której rozwiązanie było przedwcześnie albo odbyło się za pomocą cesarskiego cięcia. Do neurologa trzeba pójść z niemowlakiem, jeżeli jego mama przeszła w ciąży jakieś infekcje lub choroby wirusowe.

Jakie objawy u dziecka powinny cię zaniepokoić i skłonić do wizyty u neurologa?

Dzieci:

  • nieprawidłowe napięcie mięśni, wiotkość albo nadmierne napięcie,
  • asymetria ciała,
  • prężenie i wyginanie ciała podczas leżenia,
  • zaciskanie pięści i chowanie kciuka,
  • częste kolki,
  • wymioty, bóle brzucha,
  • zaburzenia odżywiania- problemy z jedzeniem, nadmierny apetyt lub jadłowstręt,
  • niepokojący płacz, niespodziewany, napadowy
  • brak kontaktu wzrokowego, brak zainteresowania otoczeniem,
  • drżenie ciała,
  • napady lękowe,
  • zaburzenia ruchowe,
  • problemy z widzeniem, słuchem, węchem, czuciem,
  • bóle głowy,
  • problemy z pamięcią i koncentracją, kłopoty w nauce,
  • tiki nerwowe
  • zachowania trudne (nadmierna agresja, autoagresja),
  • lęki,
  • zaburzenia nastroju,
  • izolacja od rówieśników, brak umiejętności zabawy z rówieśnikami adekwatnej do wieku,
  • moczenie nocne,
  • zmienność nastroju
  • nadaktywność,
  • zaburzenia zachowania,
  • nagły regres w umiejętnościach np. zaprzestanie mówienia, kontaktu,
  • nienawiązywanie kontaktu wzrokowego podczas rozmowy,
  • zaburzenia snu,

 

Młodzież:

  • Bóle głowy
  • trudności z koncentracją uwagi,
  • zmienny lub obniżony nastrój,
  • lęki (pojawiające się niespodziewanie bez wyraźnej przyczyny od dużej intensyfikacji),
  • izolowanie się od rówieśników,
  • zaburzenia odżywiania,
  • zachowania agresywne, autoagresywne,
  • zaburzenia zachowania,
  • samookaleczenia,
  • zaburzenia snu np. bezsenność, trudności z zaśnięciem,
  • częste wchodzenie w konflikty rówieśnicze,

 

Dorośli:

  • napadowe powtarzające się bóle głowy i twarzy, których przyczyną nie jest uraz głowy;
  • bóle kończyn, szyi i karku o niewielkim nasileniu lub utrzymujące się dłuższy czas;
  • drżenie rąk;
  • ruchy mimowolne (np. tiki nerwowe);
  • osłabienie mięśni;
  • zawroty głowy;
  • zaburzenia snu niezwiązane bezpośrednio ze stresem;
  • drętwienie i mrowienie różnych części ciała;
  • zaburzenia pamięci i myślenia narastające w ciągu miesięcy i lat;
  • napadowe zaburzenia zmysłów i równowagi pojawiające się co jakiś czas
  • chodzi przede wszystkim o problemy neurologiczne, które rozwijają się systematycznie, w wolnym tempie. Nie stanowią one raczej poważnego zagrożenia, którym należy zająć się natychmiast, co nie oznacza oczywiście, że można je całkowicie zbagatelizować.